Gouda Estafettes

Mooi debuut voor ‘middenstanders’ op 4*400m.

Je moet leren om de verzuring ‘te aanvaarden’….
Als middenafstand-atlete denk je ten onrechte dat je vaak in het rood komt te lopen. Ik ben van mening dat dat allemaal wel meevalt. Vrijwel de gehele energievoorziening verloopt via het aërobe systeem, slechts een klein deel van een wedstrijd ga je echt ‘rood’ en omdat je over een sterke basis beschikt, ben je daar wel aan gewend.

Anders is dat bij het lopen van een 400m. Hier ga je niet min of meer op het gemakkie van start om in de 2e helft van de race het gas wat dieper in te trappen. Je moet hard weg om daarna de snel oplopende lactaatwaarden op een dusdanige wijze te kunnen managen om precies na 400m. volledig ‘leeg’ te zijn. Lastig voor de vier meisjes van het ERT. Zowel Ashley(16) als Shurianty(14) zijn in staat om in verhouding aardige lactaatwaarden te produceren, Kristel(15) en Nisrine(17) hebben dat niet in de genen meegekregen. Dat maakt een groot verschil als je een afstand als een 400 meter gaat lopen. Een tweede voorwaarde is dan nog, hoe het zit met je tolerantievermogen t.o.v. het opgebouwde lactaat. Kun je het accepteren/handelen of breekt het je direct op? Lactaat heeft overigens onterecht een slechte naam. Het zou een afvalproduct zijn van intensieve spierarbeid. Niets is echter minder waar, lactaat is een hoogwaardige brandstof die onontbeerlijk is om topprestaties te leveren over relatief kortere afstanden.

Verrassend dat er zo goed gelopen is
Een beetje rekenen kwam uit op een tijd van 4’00″, dus 60″ per atlete. Immers, nooit eerder werd er een 400m. gelopen en ze zijn ook nog erg jong. Dan is ook die vier-minutengrens extra aantrekkelijk. In Gouda hadden we nog concurrentie van RA Atletiek die er met een team deelnamen. Die tegenstand viel al na 250m. weg en dan moet je zonder wedstrijdelement telkens solo een 400m. weglopen. Shuri kan het beste uit zo ‘n raar startblok wegkomen en kwam uit op 60.1 sec. waarna Kristel aan de bak moest. Zij kwam uit op 61.5 waarmee de steeple en 5km loopster zichzelf verbaasde. Nisrine als derde loopster krijgt weleens ‘om haar oren’ dat ze niet diep genoeg durft te gaan, op een 400m. heb je geen keus dus gaan met die banaan. Relatief uitgewoond kwam ze na 58.0 binnen dus eindelijk wetend wat verzuren is… Ashley had als slotloopster al vaker met verzuring te maken gehad maar ook dit was weer nieuw. In dezelfde tijd als Nisrine raffelde ze de ronde af al waren de laatste 75m. heel zwaar. Met 3.57.78 verpulverden ze niet alleen het clubrecord junioren maar ook het seniorenrecord uit 1997 dat met 4.21.26 op naam stond van Jeanette Lems, Mirjam Knijn, Wendy Gravendijk en Lena Jansen.

Zweedse Estafette als toetje
We waren er nu toch en de org. vroeg ons om ook nog voor wat baanvulling te zorgen en de Zweedse Estafette een half uurtje later mee te doen. De 400-300-200-100m. zou natuurlijk voor de eerste twee dames heel zwaar worden, opnieuw dik in het rood op 400 en 300m. Die eer laten we dan aan de dames met de langste adem dus Nisrine op de 400 en Kristel op de 300m. Ashley en Shuri maken het dan af. Ondanks dat dit een echt ‘sprintersnummer’ is, werd dit ook een baanrecord. Ze hadden 2.24.89 nodig (60.2 – 45.1 -26.3 -13.3). De dag erna weer gewoon 15 km in kletstempo…..!

 

Herman Vrijhof

Nieuws Overzicht