De Engelse Mijl van Barendrecht

Mirjam van Raamsdonk Fotografie

Wereldrecordhoudster Sifan Hassan stond niet aan de start, maar een historische mijlpaal was deze wedstrijd wel. Carsten Kok liep met zevenmijlslaarzen meteen vanaf de start weg en mijlenver voor de rest uit.

De Engelse mijl is een lengtemaat die gelijk is aan 80 chain, dat is 1760 yard ofwel 1609,344 meter.

De mijl komt uit de Romeinse tijd, hier stamt de naam ook vanaf. Mijl is namelijk een afkorting voor de Latijnse zin milia passuum, wat Duizend Romeinse dubbelpassen betekent. De mijl die in het Romeinse Rijk gebruikt werd (de Romeinse mijl) was ongeveer 1478 meter lang. Na de val van het Romeinse Rijk ontstonden er allerlei kleine rijkjes. Alleen had in elk rijkje de mijl een andere lengte. Voor bijvoorbeeld de handel was dat natuurlijk erg lastig, daarom probeerde de Engelse koningin Elizabeth I in 1593 een standaardlengte in te voeren.

De standaard voor de yard werd gemaakt in de 18e eeuw en door het Britse parlement aangenomen in 1824. In 1834 ging deze standaard verloren bij de brand in het parlement en een nieuwe werd daarna in brons gemaakt. In 1959 werd de lengte van de yard (3 voeten) vastgesteld en daarmee kon de mijl ook worden vastgesteld, 1760 yards is gelijk aan 1 mijl.

De mijl wordt nog steeds gebruikt in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk en andere Angelsaksische landen. In het Verenigd Koninkrijk is sinds de Gewichten en Maten Wet van 1985 de mijl de officiële lengtemaat, waardoor bordjes met afstanden en snelheidslimieten in mijlen weergegeven moeten worden.

Het is dan ook niet vreemd dat precies in dat jaar de Engelse Steve Cram en de Amerikaanse Mary Slaney-Dekker het wereldrecord op de mijl verbraken.

Sinds 1976 erkent de Internationale Atletiek Federatie de mijl als officiële afstand. Wegens het historisch belang wordt de afstand nog steeds erkend. Het wereldrecord op de mijl is nu bij de mannen in handen van de Marokkaan Hicham El Guerrouj en bij de vrouwen van de Nederlandse Sifan Hassan.

Sifan Hassan is niet de enige Nederlandse atlete die het wereldrecord in handen heeft gehad; in 1969 liep Mia Gommers in het Engelse Leicester het wereldrecord met 4.36.8 min, wat 2 jaar heeft standgehouden. Na de al genoemde Mary Slaney-Dekker, die het 4 x verbeterde, de Roemeense Paula Ivan en de Russische Svetlana Masterkova was het 3 jaar geleden Sifan die in Monaco naar 4.12.33 min liep.

Bij de mannen begint de historie van het wereldrecord op 31 mei 1913, uiteraard in Cambridge; de Amerikaanse atleet John Paul Jones liep daar 4.14.4 min. Tien jaar later liep de bekende Fin Paavo Nurmi 4.10.4 min. In 1954 was het een Brit, Roger Bannister, die in Oxford het wereldrecord onder de 4 minuten bracht met 3.59.4 min. 21 jaar later liep de Nieuw-Zeelandse John Walker de mijl voor het eerst onder de 3.50 met 3.49.4 min. Daarna was het de clash tussen de Engelse grootheden die om de beurt de mondiale besttijd op hun naam zetten: eerst Sebastian Coe, daarna Steve Ovett, toen weer Coe, weer terug bij Ovett, daarna nog een keer terug bij Coe, was het de 3e die er met het been vandoor ging: Steve Cram in 1985 in 3.46.32. Daarna is het alleen nog verbeterd door Noureddine Morceli uit Algerije en Hicham el Guerrouj uit Marokko, de laatste zette het huidige wereldrecord in 1999 op 3.43.13 min. In 2022 kwam de nieuwste ster Jakob Ingebritsen met 3.46.46 al heel dicht in de buurt van het Europees record van Cram.

De Engelse mijl is de laatst overgebleven officiële loopafstand met een niet-metrieke eenheid. In de atletiek wordt de 1500m ook wel de 'metrische mijl' genoemd en bij schaatsen de schaatsmijl. Sinds atletiekbanen qua lengte zijn veranderd van een kwartmijl (402,3 m) naar 400 m, wordt deze afstand nog maar zelden gelopen.

Toch wordt in Nederland elk jaar wel een paar keer geprobeerd om de afstand op het programma van een wedstrijd te zetten, maar meestal komen daar maar een paar deelnemers op af. Tot C.A.V. Energie de afstand jaarlijks op het programma van de Flex Meeting ging zetten. Eerst was er 1 serie vol, daarna 2 series, wat al bijzonder te noemen was. Dit jaar werd de Flex Meeting door het binnenhalen van de organisatie voor de Nationale Senioren Competitie Finale verplaatst naar 30 oktober, de Wedstrijd Organisatie Commissie werd door enkele de mijl serieus nemende atleten benaderd en gevraagd deze afstand toch eerder te organiseren en dat hebben we gedaan. De Mijl van Barendrecht was geboren en wonder boven wonder werd er in een wedstrijd alleen over deze afstand door liefst 52 atleten ingeschreven. Zo gebeurde het dat op zaterdag 27 augustus aansluitend aan de Open Zuid-Hollandse Kampioenschappen van de Pupillen er ineens 3 volle series aan de startlijn van de Mijl stonden om te strijden over 4 rondjes en 9 meter, heel bijzonder !

In de eerste serie, meteen de snelste, stond Carsten Kok uit Dordrecht aan de start, een talentvolle junior van 17 jaar, die op 11 mei van dit jaar, ook in Barendrecht, zijn eerste wedstrijd liep: de 3000 meter in een indrukwekkend debuut van 8.48.75 min. Deze mijl was pas zijn tweede baanwedstrijd. Meteen vanaf de start ging hij er in een hoog tempo vandoor wat hij 2 ronden volhield, achter hem gevolgd door Khalid Mokhtari van PAC en Tomas van Wijngaarden van Rotterdam Atletiek. Khalid en Tomas hadden elkaar de week hiervoor in Barendrecht nog bestreden op de 3000 meter en dachten Carsten nog wel in te kunnen halen. De jeugdige voortvarendheid moest Carsten ook een heel klein beetje bekopen in de 3e ronde, waarin zijn achtervolgers zienderogen op hem inliepen. Aan de kant dacht het publiek dat het in de laatste ronde wel gedaan zou zijn met hem, maar zeer veel respect afdwingend was het te zien dat Carsten zich herpakte en toch weer een hoger tempo en een eindsprint ervoor zorgden dat hij toch als eerste over de finish ging. Zijn tijd 4.25.73 prima voor een 1e wedstrijd over deze afstand. Khalid werd een seconde na hem 2e en Tomas 3e. De vierde plaats werd de beloning voor een sterk optreden van begin tot eind van Energie-atleet Stefan Buit, die dit seizoen met veel progressie heel goed bezig is op de baan.

In de achterhoede van deze eerste serie nog een uitstekende prestatie: Laurey van den Berge-Hey van MS en AV Flakkee pakte met 23/100e van een seconde in 5.10.31 min het 2 jaar geleden neergezette baanrecord voor vrouwen af van Vera de Vries van AV Horror uit Sneek.

Lange tijd zag het ernaar uit dat baanrecordhouder bij de mannen Luc Velzeboer ook aan de start zou komen om zijn eigen baanrecord aan te vallen, helaas moest hij afzeggen. Maar de wedstrijd zal in deze vorm in 2023 zeker terug te zien zijn op de kalender, waar we hopen op een verdere ontwikkeling van de Mijl van Barendrecht.

Foto's Mirjam van Raamsdonk  

Nieuws Overzicht