6 / 12 uur loop Den Haag

Nog een uur te gaan, de benen voelen nog wel goed aan, maar toch zakt het tempo. Het lichaam raakt vermoeid. Het wordt toch steeds moeilijker om het tempo vast te houden. “Hoever heb ik gelopen na 32 rondjes”, vraag ik aan Gudy. Ze pakt het schema erbij en roept “59 kilometer en 456 meter”. Nou, moet ik dat rondje nog wel even lopen. Na rondje 32, is er nog ruim 12 minuten over. De laatste ronde gaat in. Dit moet ik halen: 33 rondes. En ja hoor, 33 rondjes en nog 85 meter. Met nog 20 seconden over, stop ik precies voor ons Energie-verzorgingspunt. Ik zak in m’n stoel. Trainer Kok geeft mijn jasje tegen de kou. Dan klinkt het eindschot: mijn eerste 6 uur zit er op: 61399 meter.

Zo eindigde mijn 6 uur van Den Haag. Een aantal maanden geleden werd bij onze vereniging het plan opgevat om mee te gaan doen aan de 6 uur solo van Haag Atletiek. Geïnspireerd door onze ultralopers Bert en Jan, leek het ons leuk om aan dit evenement mee te doen. Er werden zelfs weddenschappen over af te leggen afstanden gesloten.

Klaar voor de start
En zo begonnen Anita, Henk, Gerard om 09.00 uur aan hun 6 uurs sololoop. Erwin deed mee aan de 12 uur solo en zou deze winnend afsluiten met een fantastische afstand van 117 km en 988 meter. Om 11.00 begonnen Dick, Robert, Fred en ik. Fred was (weer) verdwaald in het Haagse en begon zo 20 minuten later.

Het eerste rondje van 1858 meter was een verkenning van het parcours. Het is geen snel parcours. Er zit veel draai- en keerwerk in, stoepie op en stoepie af. Aan de achterkant van de atletiekbaan van Haag Atletiek loop je over een pad uit de Middeleeuwen. Ongelijkmatig en veel boomstronken. Hoe verder je komt, hoe onprettiger het wordt om hier te lopen. Je moet toch je benen blijven optillen. En zo begin je met het afdraaien van je rondjes. Alles loopt door elkaar heen. Er zijn immers ook teams die meedoen aan de 6 uur of 12 uur-estafette. Die lopen uiteraard veel harder. Maar alles gaat in goede harmonie.

De organisatie heeft het goed en netjes geregeld. Op de baan staat een verzorgingspost met allerlei (sport)drank, waaronder cola, ontbijtkoek, banaan, meloen, ect. Uiteraard hebben wij ook onze eigen Energieverzorgings- en aanmoedingspost. Deze dag bemensd door Gudy, Linda, Esther, Bert en Kok. Wensten we een banaan, dan kregen we die, wilde je een Born drankje uit de ton van Kok zijn marathontrainingslopen: geen probleem. Een power gel, die werd voor je opgelost in een bekertje: netjes met een lepel goed doorgeroerd, en hup naar binnen. Aan de verzorging heeft het dus niet gelegen. Die was fantastisch: dank daarvoor.

Oh, ja, er werd natuurlijk ook nog gelopen. De rondjes gingen in het begin in ongeveer 10’40”. Soms iets sneller, dan weer iets langzamer. Ik liep lekker. Na dik een uur bleken twee deelnemers hetzelfde startnummer te hebben: waaronder ik. Iemand van de organisatie liep met me mee en al lopend wisselde ik van nummer 584 naar 574. Gelukkig ging het met de championchip wel goed,

Net boven de 4 uur passeerde ik het marathonpunt.

Na 4 uur lopen waren de lopers die om 9.00 uur waren gestart klaar met hun 6 uur. Het eindschot had nog niet geklonken, of er kwam een bui naar beneden. Je kent hem wel van de afgelopen dagen. Alles stond meteen blank en wij waren drijfnat. Het onweer liet zich ook horen. Gelukkig duurde het niet al te lang en werd het droog en kwam het zonnetje weer. Na die 4 uur ging het ook zwaarder worden. Het tempo ging naar beneden. Zou ik die 60 kilometer gaan halen. De rondjes gingen nu in ongeveer 11’30”. De bovenbenen voelden nog best goed, maar toch kan je het tempo niet meer opschroeven. Het lichaam raakt gewoon vermoeid. Na enig rekenwerk bleek dat ik de 60 kilometer ruim voorbij zou gaan. Daarmee ben ik in het totaalveld 7e geworden van de in totaal 45 atleten die aan de 6 uur meededen. Het was bijzonder leuk om aan dit evenement mee te doen en zo mijn 2e ultraloop te doen.

Na afloop een lekkere warme douche en een patatje in de kantine van Haag Atletiek. Overigens ook een mooi functioneel hardloopshirt ontvangen van de organisatie. In de kleedkamer kwam ik gesprek met Jodi Kremer, een ervaren lange afstandsloper en ook organisator van de ‘Runner’s world Pacingteams’. Mijn haaswerk van de Leiden marathon kwam ter sprake. Zo vroeg hij gelijk of ik de halve marathon in de Groningen Stad Marathon wil hazen. Nog maar even afgehouden: Groningen, dat is een eind weg.

Hans van Klaveren

Nieuws Overzicht