Om 6.30 uur ging vanmorgen de wekker. Om 7.15 vertrok ik met de auto naar NS-station Rotterdam-Lombardijen. Het was koud zo vroeg, echt heel fris. Eén station verder kwamen Frans en Ton de trein in. Zo reisden we met z’n drieën confortabel naar Eindhoven. Het was gezellig in de trein. Om 9 uur bereikten we station Eindhoven. Na 20 minuutjes wandelen bereikten we de TU. Ton en ik moesten ons nog inschrijven, de eigen drankjes werden ingeleverd en vervolgens konden we ons gaan verkleden. Al snel kwamen we onze clubgenoten Ed, Erik en Aad tegen. Aad liep vandaag nummertje 180. pfffffff. Om 10.15 uur met de pendelbus richting start. Daar aangekomen was het druk met de cityrun. We moesten even zoeken waar we onze laatste spullen kwijt konden. Alles werd op tijd bereikt. Op naar het startvak, waar we Pieter en Peter tegen kwamen.

De start…….23 seconden startverlies. Na 2 km liepen Peter, Ton, Frans en ik bij elkaar. Toeval? Frans ging iets vooruit. Hij was dan ook van plan zijn p.r. aan te scherpen. Bij 3 km haakten Peter en Ton af en liepen hun eigen tempo verder. Ook Erik was inmiddels in de buurt gesignaleerd. Ik besloot achter Frans aan te gaan. Wat had ik te verliezen na Berlijn? Niets. De eerste helft ging in 1:41:21, het tweede gedeelte moet dan in 1:43:09 zijn gegaan. Een verval van 1’48” in het tweede gedeelte. Ben ik zeer tevreden over.

Op 5 km kwam ik door in 23’59”. Op 7 km haalde ik Frans in. Lange tijd liepen we bij elkaar. De 10 km ging in 47’50” (23’51”). Het was bijzonder gezellig in Eindhoven: heel veel bandjes en dj’s met swingende muziek. Daar kwam de 15 km, tijd 1:12’03” (24’13”). Stukje langzamer. Zowel Frans als ik hadden een sanitaire stop. Volgens mij was dat tussen 10 en 15 km. Zo draaiden we onze kilometers af. 20 km in (ik moet gokken, want ik heb dit punt gemist) 1:36’10” (24’07”). Vervolgens kwam de halve marathon. Ik keek eens om: Frans ‘zat’ er nog steeds.

25 km ging in 2.00’10” (24’00”). Het ging nog steeds goed. Langzaam maar zeker dacht ik (weer) aan mijn p.r. Maar het was nog ver. Er kon nog van alles gebeuren. De 30 km ging in 2:24’33” (24’23”). Frans hoorde ik niet meer. Maar daar, op 33 km sloop iemand voorbij. Het was Frans, als herboren leek wel. Wat een vaart. Ik klampte aan. Liet hem dan weer een stukje gaan. Een paar meter voorsprong hield hij. Gaf toch wel een stimulans. 35 km: tijd: geen idee. Ik weet zeker dat het 2:49′ was. Seconden weet ik niet. Ik liep nog wel onder de 25′. Dus het zal iets van 2:49’10″zijn geweest (24’37”). Nu moet ik even terug rekenen. De laatste 2200 meter gingen in 10’45” (5 seconden sneller dan in Berlijn). Op 40 km moet ik dus op 3:13’45” hebben gezeten. Dit betekent tussen 35 en 40 km een tussentijd van 24’35”. Alles dus onder de 25′ gelopen.

Op 36 km miste ik mijn laatste eigen drankje met mijn power gel erbij. Ik weet niet wat er gebeurde maar op 37 km krijg ik een extra stimulans. Alles voelde (voor een 37 km-punt) nog vrij goed. Ik denk dat ik een poging ben gaan wagen om mijn p.r. te verbeteren. Het tempo ging (voor het gevoel) omhoog. Ik haalde Frans in, om hem pas bij de finish terug te zien. Sorry, Frans. Ik wisselde iets snellere tempo’s af met wat rustige. Om na een ‘rustige’ tempo, weer een paar honderd meter aan te zetten. En dit kon ik volhouden tot aan de finish. Mijn eindtijd was 3:24:30. Een nieuw record. Na 4 jaar.

Frans kwam 2 minuutjes later binnen, Ton (met bebloed shirt) weer 2 minuten later en onze nieuwe clubrecordhouder 60+ (Peter) daar weer 2 minuten achter. Prima gelopen dus.

Na een heerlijke douche en geen massage (veel te druk) vertrokken we weer richting het Rijnmondgebied. Frans sprak zijn connecties aan op het perron, zodat we de terugreis in de 1e klas konden zitten. Het zonnetje scheen, Ton sprak en ik kon mijn ogen nog net openhouden.

Hans van Klaveren