De opvang en de verzorging door de organisatie van de Leiden Marathon was weer geweldig. Shirt, startnummers, lunchpakket, een bon voor het buffet ’s avonds, alles was geregeld.

In de massa gingen we met de halve marathon van start. Het was weer druk op het parcours. Ik heb in ieder geval twee valpartijen gezien. Heel vervelend. We liepen tegelijk op met de hazen van de 2 uur op de halve marathon. Zo kregen we ook nog wat halve marathonlopers mee. Het was prima loopweer. Lekker zonnetje, graadje op 15 en af en toe een stevig windje. De halve marathon lopers werden na 1:59:13 weer afgeleverd bij de finish.

Daarna werd de 2e ronde ingezet. Er liepen ongeveer 5 à 6 lopers met ons mee. De meesten hebben het redelijk tot de finish kunnen volhouden. Sommigen gaan 2 tot 3 km voor de finish nog (terecht) vooruit om zo nog een minuutje er af te snoepen. Het was in ieder geval beter dan vorig jaar, toen we na 30 km geen lopers meer bij ons hadden. Hoe verder we in de race kwamen, hoe zwaarder mijn benen werden. Het tempo was nog wel goed vol te houden. Dit komt echt door het weinigen trainen. Het tweede deel van de marathon liepen we in 1:59:10. Drie seconden!! sneller dan het eerste deel. Dit leverde een eindtijd op van 3:58:23. Wat wel leuk is, dat hoe verder we naar het einde toegingen, mensen langs de kant roepen: “Ja, die 4 uur gaan jullie nog wel halen, dat lukt wel.” Uiteraard hebben we dat zelf ook in de gaten en onder controle, maar sommigen langs de kant vinden dat dan toch bijzonder. Dat is wel grappig.

Het hazen met Mark ging weer perfect. Dan liep Mark weer een stukje voor, en dan ik weer… en allebei steeds in het juiste tempo. We hoeven elkaar niet te corrigeren en dat geeft een rustig en vertrouwt gevoel. Het was weer een geslaagd dagje Leiden. Nu (weer) rust en mijn achillespees laten herstellen.

Hans van Klaveren