Leiden Marathon

Vanmorgen vroeg heb ik Mark de Boer, onder meer bekend van zijn bijdrage op ProRun en in de Hardloper, in Rotterdam-Zuid met de auto ‘opgepikt’. Daarna ging we door naar Leiden, waar wij samen tijdens de Leiden Marathon de 2 uur groep op de halve marathon gingen hazen en de 4 uur groep op de marathon.

Nadat we een mooie parkeerplek hadden gevonden, liepen we rustig naar de Pieterskerk. Het was lekker (bewolkt) weer en we hadden nog voldoende tijd. In de kerk gebeuren op deze zondag hele andere dingen dan dat onze Lieve Heer lief is.Verkleedpartijen (achter het altaar) van beide seksen is vandaag heel normaal. Mark en ik doen vrolijk mee.

Al snel zien we in de kerk DE lopende weblogger onder de webloggers: Running Ronald himself. Het weer is Ronald vandaag gunstig gezind en misschien zit er nog een persoonlijk record in. Om 11.00 uur is de door Ronald georganiseerde meet & greet voor de kerk. Later zien we hem dus weer terug.

Dan gaan we op zoek naar Terry van Velthoven, ons aanspreekpunt voor vandaag. Terry zal zelf ook de marathon gaan lopen …… en ja hoor, in onze groep. Worden we ook nog door de organisatie gecontroleerd :-). We krijgen een mooi shirt van Craft, gesponsord door de hardloopwinkel, ons startnummer, een (blauwe) ballon en een bon voor het buffet na afloop in In Casa. Inmiddels stromen de andere pacers ook binnen. Zo ook Peter en Ton, mijn clubgenoten. Zij hazen op de halve marathon.

Dan op naar de meet & greet van Ronald. Alleen Ronald is er. Verder niemand.

Daarna naar het verzamelpunt van de pacing teams. Allemaal dezelfde shirts en gekleurde ballonnen. Er staan al veel atleten om aan te sluiten. Inmiddels zie ik allerlei bekenden, Hans en Esther van Energie, collega Brigitte, Rinus en zijn (loop/werk)maat en het snelste echtpaar van Nederland: Ronnie en Janna.

Dan op naar de startvakken. We spreken onze groep kort toe. We stellen ons voor en leggen wat regeltjes uit. De halve marathongroep is toch zeker wel 20/25 man/vrouw. Voor de hele zijn ze op 1 hand te tellen. Maar het is zo druk, dat je niet weet wie er nog wel of niet aansluit. Dan klinkt het startschot. Nu moeten we het doen. Een grote hoeveelheid atleten vertrouwt op ons. Het is druk om te lopen, erg druk. We ziggen zaggen tussen de lopers door. Hoe de groep het achter ons doet, kunnen we niet zien. Je ziet helemaal geen groep, alleen maar een massa. Wij moeten gewoon onze tijd halen: niets meer en niets minder. Het 5-km punt gaat 1 seconde te snel. Het gaat goed. Later vormt het veld zich wel en zie je toch een flinke groep achter ons lopen. De zon blijft nog weg, maar het tweede rondje zal hij flink gaan broeien. Zo rollen de kilometers asfalt onder onze schoenen door en brengen we de halve marathonlopers naar een eindtijd van 1:59:10. Velen zijn al eerder (terecht) vooruit gegaan en lopen zelfs nog iets sneller. Jammer, dat je deze mensen niet meer spreekt. Wij gaan door voor de 2e ronde. Ik kijk eens om en zie nog 4 lopers overblijven, die er niet al te fris uitzien.

De 2e ronde is begonnen. Alle drukte is weg (ook mijn ballon op een gegeven ogenblik) en er is voldoende ruimte om te lopen. Terry (van de organisatie) loopt ongeveer 200 meter voor ons. We zitten precies op schema. We zijn weggaan op 3:59:08 (5’40” per kilometer). Weer door Zoeterwoude, waar de muziek over straat galmt en het bier uit de tap vloeit. Uiteraard worden ook onze benen zwaarder, maar dit tempo kunnen wij wel aan. Dan nadert het 30 km-punt. Een drankpost, nog 1 of 2 lopers zijn bij ons. Honderd meter later is het over. We zijn nog samen over. Niemand die het meer kan bijbenen. In de praktijk blijkt dat (zeker op de marathon) slechts een kleine hoeveelheid atleten de pacers kan bijhouden. De meesten zetten toch te hoog in. Voor de pacers is het dan zaak om het juiste tempo te blijven lopen en nog afvallers proberen op te pikken. Iedereen die we inhalen, kan niet meer aansluiten.

We komen steeds dichterbij Terry. Zij heeft een cordon begeleiders om haar heen. Water, sponzen, alles wordt haar aangereikt. Ze is blij als we haar op 36 km inhalen. “Hé jongens”, zegt ze. “Zijn jullie alleen?” Ze schroeft het tempo op en kan zo met ons meelopen. Ze wil een p.r. lopen en dat moet dan 3:58 worden. Nou, dat is goed dan, want inmiddels lopen wij op deze eindtijd. Terry kan het goed volhouden. Op 200 meter voor de finish, zeg ik tegen haar: “Als je wilt, kun je 3:57 lopen”. En dat wil Terry wel. We zetten een sprint in en eindigen op 3:57:50. Een negatieve split: 30 seconden sneller. In het finishvak drinken we ons wel verdiende pintje. Dat is ook Leiden.

Nadat we hersteld zijn, wandelen we naar de kerk en halen onze tas op. Daarna gaan we lekker douchen bij sportschool Gerard v.d. Berg. De douche is heerlijk warm. Dat is ook wel eens anders. Vervolgens een voortreffelijk massage van een lieftallige dame van de NGS. Als ik naar buiten loop merk ik dat spieren soepeler zijn. Ook Rinus en zijn maat zijn in de sportschool aanwezig. We gaan uiteraard nog even op de foto.

Vervolgens een aardige wandeling door de stad, voordat we In Casa bereiken. Hier krijgen alle vrijwilligers (dus ook de hazen) een buffet aangeboden. Het is warm en erg druk. Erg veel vrijwilligers. Een vrouw die gisteren 1000 broodjes heeft gesmeerd, is onder de indruk van onze prestatie en wil ons voorlaten gaan in de rij. Het is inmiddels 18.15 uur en we lusten onderhand wel wat. Lekker veel rauwkorst, pasta, brood, kip en lasagne. Het past net op ons bord. Ook de 3 consumptiebonnen zijn welkom. Na de heerlijke maaltijd vertrekken we weer naar Rotjeknor. Het was een mooie, gezellige en bevredigende dag. Moe, maar voldaan stappen we in de auto en tuffen met een laaghangende zonnetje huiswaarts. Tot volgend jaar.

 

Hans van Klaveren

Nieuws Overzicht