Bij aankomst bleek dat we prachtig weer hadden, de zon scheen, het was ongeveer 13°C en dat is al die dagen dat we daar waren zo gebleven, dus daar konden we niet over klagen. Wel twee uur op de bus moeten wachten, die ons naar het Bedfort Hotel 39e str hoek 3e av. in Manhattan zou brengen. Het was een perfecte locatie om van daaruit de stad te bekijken, alles nagenoeg op loopafstand en zo niet, dan reden er nog wel een paar taxi’s die we konden nemen, wat we dan ook regelmatig hebben gedaan, want de meesten van ons hadden een hekel aan lopen (en nog steeds).

Dag twee, vrijdagmorgen met z’n allen het startnummer halen, lopend van het hotel naar de Expo, was een leuke wandeling van een half uur, dus konden we onderweg ook wat indrukken van de stad opdoen een veel foto’s maken. Na het ophalen van de startnummers zijn we verder met z’n vijven de stad gaan verkennen. De hele dag verder rondgelopen veel winkels in en uit en ook af en toe ergens gaan zitten om een kop koffie te doen, maar een kop koffie daar is dan ook meteen een halve emmer. Na het avondeten hadden we geen puf meer om naar de Halloween optocht te gaan. Wel lekker een biertje gaan drinken, hadden lang genoeg op de benen gestaan.

Dag drie, de zaterdag voor de marathon, om negen uur naar de friendship run, compleet met oranje pruik en gekke bril. Het was erg gezellig en leuk om aan mee te doen. We zijn door die simpele pruiken met zo’n beetje alle nationaliteiten op de foto gegaan. Iedereen wilde met ons op de kiek. We hebben de run zeer rustig gelopen en genoten van al het publiek, maar ook veel foto’s gemaakt, want je zag er mooi uitgedoste lopers en loopsters tussen lopen.

‘s Avonds naar de pastaparty gegaan en lekker gegeten, was goed verzorgd en gezellig. Gewoon bij iemand aan tafel gaan zitten en lekker een beetje praten over de dag van morgen en natuurlijk waar je vandaan kwam. Het was van alles wat, Duitsers, Engelsen, Fransen.

Na het eten wilden we met de taxi terug, maar dat dacht iedereen, dus geen taxi beschikbaar op korte termijn. Er stond wel een grote witte limo, we keken elkaar even aan en zeiden “fuck it, we gaan ervoor”. Dus met zeven man die bak in en terug naar het hotel. Alle loopkleding gereed gelegd, we hadden alle vier een mooie set gekregen, Hans Nolen had die voor ons gesponsord, zag er echt mooi uit. Daarna ons mandje in, want morgen is het vroeg dag.

Marathonday, s’morgens om 3:30 uur uit de veren, want om half vijf moesten we met de metro naar de ferry, die ons naar Staten Island zou brengen. Achteraf had dat wel anders gekund, maar als je alles van te voren weet….

Uiteindelijk kwamen om 6:45 uur op de plek waar we tot 10:20 uur moesten wachten, dat was nog een hele lange tijd om jezelf te vermaken, maar vooral om warm te blijven, want het was 3 °C en een koud windje. We leken wel een stel zwervers, want iedereen liep met oude dozen te slepen om de kou van de grond wat tegen te houden. Bankjes stonden er niet, maar gelukkig was het droog. Dit vonden we eigenlijk het enige minpuntje, want bij regen zit iedereen daar open en bloot in de kou. Maar uiteindelijk, om 10:20 uur gingen we van start, wij zaten in de derde en laatste groep.

Dat was op zich prima geregeld, we konden direct in ons tempo gaan lopen zonder oponthoud. De Verazano-Narrows-Bridge op, richting Brooklyn. Vanaf Brooklyn tot aan de finish was het een groot feest met ontelbaar veel mensen, die iedereen naar voren schreeuwden, bandjes die speelden. De verzorging onderweg was geweldig,elke mijl drinkposten, op de halve kregen we nog vloeibare voeding .We waren met z’n vijven gestart, Bart, Eric, Hans, Reninca en Bert. Na 13 mijl zeiden we tegen Reninca, ga maar lekker verder in je eigen tempo, want die ging als een speer. Wij hadden afgesproken dat we bij elkaar zouden blijven tot de eindstreep. Want door omstandigheden had niet iedereen van ons evenveel kunnen trainen, dus moesten we de snelheid wat aanpassen.

De laatste kilometers in Central Park waren nog wel even pittig, maar we konden toch de energie opbrengen om het publiek wat op te zwepen en te laten schreeuwen, door de armen op te gooien en voor hen te klappen. Het doel was uitlopen, binnen 5 uur en dat is uiteindelijk gelukt, we eindigden in 4:43 uur hand in hand over de streep.

Het was een hele leuke ervaring om dit meegemaakt te hebben, we hebben heel veel gelachen, veel gezien, we zijn er vijf dagen geweest maar voor het gevoel waren het er wel tien. En dat is voor mij ook het cijfer wat ik aan deze reis geef.

Bert.Assems