8 Energieleden in New York

Op zondag 5 november ging in alle vroegte de wekker af. De dag van de TCS New York marathon. Hier hadden we maanden (en sommige zelfs jaren) naar toegeleefd.
Een marathon is altijd wel bijzonder, maar op de een of andere manier steekt de New York marathon daar weer bovenuit. Ze zeggen; het is de stad, het is het publiek, het is de sfeer. Ik ben benieuwd, ik ga lopen en zie het wel wat deze marathon zo bijzonder maakt.
Snel alle hardloopspullen aantrekken en alles spullen controleren die ik gisterenavond al had klaar gelegd.
Om 6:00 uur is het ontbijten, nog even de laatste koolhydraten stapelen, een banaan voor in de bus en dan op weg. We zijn met Rijnmond Marathon Loopreizen mee, dus we worden netjes met de bus naar het startpunt gebracht.

In de bus zat de sfeer er goed in het lijkt wel een schoolreisje. Snel nog even naar de wc (sommige zelfs 3 x) want straks heb je misschien geen tijd meer.
Met de bus komen we in een file terecht omdat al het verkeer rondom de start moet worden omgeleid. Bij de lopers voor de eerste wave loopt de spanning steeds meer op en ze besluiten uiteindelijk het laatste stukje te gaan lopen.
Ik zit in de tweede wave en de rest van de groep zit in de derde wave. We hebben dus nog wat meer tijd.
Bij het startgebied aangekomen is het een drukte van jawelste. Iedereen wordt gecontroleerd en gefoeieerd. Tassen moeten leeggehaald worden en alles in doorzichtige zaken worden gedaan.
In het startgebied kunnen we onze tassen inleveren zodat ze vervoerd kunnen worden naar de finish. Daarna neem ik afscheid van de groep en ga richting mijn startvak.
Mijn opgegeven tijd was wat ambiteus waardoor ik lekker vooraan kon starten. Er stonden slechts 4 lopers voor me.
Ik werd daardoor getrakteerd op een schitterend uitzicht over een lege Verrazano-Narrows Bridge. In de verte lag Manhattan in de ochtendmist. Een waar spectakel om te zien!
In Rotterdam hebben we Lee Towers in New York hebben ze Frank Sinatra. Allebei goed voor een laagje kippenvel op je arm bij het startmoment.
Om 10:15 klonk mijn startschot en daar gingen we; 42,195 km door New York.
In Rotterdam vond ik het al ver, hier vond ik het nog veel verder....

Ik heb hem uitgelopen; ik heb gevlogen, ik ben diep gegaan, ik heb het vervloekt, ik heb afgezien, ik heb pijn gehad, ik heb gewandeld, ik heb genoten, ik heb me verbaasd, ik heb me ogen en oren de kost gegeven, ik ben gefinisht.
Mijn tijd: 4 uur 24 minuten en 24 seconden.
Zeker niet mijn beste tijd, maar dat had ik in New York ook niet verwacht (zeker niet na mijn knieblessure).

Iedereen van de groep is gefinisht en heeft er volgens mij ook erg veel plezier aan gehad.

Met dank aan
Arjan Bos
Cindy Goetgeluk
Flip Zellman
Henk van Verseveld
Ineke Loovens
Jeroen van der Have
Sylvia Brechler
Wil Vos

Nieuws Overzicht