Trainingskamp door de ogen van Aad

Het is me het trainingskamp wel geworden en het is weer gebleken dat sommige mensen erg goed onder druk presteren. Ondanks grote drukte met privé omstandigheden van Robert(zakelijk) en mij is er wel iets moois tot stand gekomen.

Het kamp was zo Giga perfect dat we direct een probleem hebben voor volgend jaar, want hoe doe je dat nou een volgende keer nog beter.

 

Voor ik mijn verslagje doe wil ik namens de trainers van het Energie Running Team, Herman, Mark en ondergetekende alle medewerkers heel hartelijk bedanken voor hun geweldige inzet.

En dat waren; Robert Boer, Bianca(ik geloof nog in kabouters), Esther, Anita(bijna de keuken niet uitgeweest), Mirjam, Annemieke, Etienne, Saïd, Young. Verder de hulptroepen Karin de Nijs(gasttrainster), Peter Jongsma, Ineke de Jong, Sandra Veldhoen, Astrid en Bert Hederik, Floor de vader van.

Vrijdag 9 maart
Na vertrek op vrijdagmiddag kwamen we nog met daglicht aan bij het tropisch zwemparadijs Port Zélande. Na verdeling van de tickets heeft iedereen zich goed vermaakt gedurende de avond. Zelf was ik daar wel aanwezig maar niet in het water omdat ik enkele wereldzaken moest doornemen met Saïd. Nadat we iedereen hadden opgewacht (Lieke was het snelst), vertrokken we naar ons onderkomen waar Herman zich ontfermd had over alle internationale gerechten. Als hongerige wolven stortte een ieder zich op het buffet en dat was helemaal niet verkeerd.

Het ijs werd gesponsord door IJssalon Hemels en natuurlijk was het Thomas die iedereen van het lekkere toetje voorzag.

Inmiddels had een ieder z ’n kamer al gevonden en werd er vooral veel informatie uitgewisseld hoe de nacht zou worden doorgebracht. De begeleiding had nog een vergadersessie tot in de late uurtjes maar de jongens die bij mij in het huisje sliepen vonden het helemaal niet erg dat ik zo laat thuiskwam.

Zaterdag 10 maart
Zaterdag heel vroeg op om na het ontbijt te worden gedropt voor een speurtocht. Zelf was ik ingedeeld bij de pupillen, wat ik niet erg vond, zeg maar dat ik er blij mee was!

Het begin en het einde waren niet eenvoudig. We konden de kabouter niet vinden.

Teruggekomen op de accommodatie was er de lunch en zij die nog energie over hadden gingen voetballen, tafeltennissen etc. De ouderen liepen o.l.v. Mark de Boer in de ochtend een lange duurloop in een lage zone en kwamen tot 12 kilometer over wisselend terrein.

In de middag werd er aan een heuse wedstrijd deelgenomen, althans voor wie dat wilde natuurlijk. De Pannenkoekenmolenloop in Westerschouwen werd door de ouderen gebruikt om middels de 7.5 kilometer hun trainingstotalen van die dag op twintig kilometer te brengen, jammer was dat Laura Schumacher zich verstapte en door haar enkel ging. De jongsten kozen voor de korte afstanden. Het resulteerde nog in een vijftal medailles voor Martijn Stok, Shurianty Mathilda, Lois Stokkers, Arne van der Linde en Stan Schipperen. Het geheel werd in stijl afgesloten met de bekende pannenkoek.

Na dit spektakel weer tijd voor wat rust en spel bij het kamphuis en kon de begeleiding de voorbereidingen treffen voor het spaghettifeest en dat ging er wel in na zo ’n daggie!

De avond werd afgesloten met voor de kleintjes een Mickey Mouse tocht en voor alle anderen de Glow in the Dark-wandeling. Met auto ’s werden we naar het duingebied gebracht en daar begon in de schemering deze barre tocht (haha). Na verloop van tijd werd het pikkedonker en werden we geleid door lichtgevende stokjes die door een ander deel van de leiding op klaarlichte dag waren uitgezet. Gelukkig kan ik goed zien in het donker en Mark ook want die vond een zonnebril. Stefan Buit was zo bezorgd over Mirjam dat Young zich ook zorgen begon te maken. En de tocht ging maar door, heuveltje op en heuveltje af door de wildernis van dit duingebied en alsmaar opletten dat je je nek niet brak. Na uren(ik heb geen klokkie) te hebben rondgedoold was er onverwachts een licht in het bos en werden we gemaand te gaan zitten.

Een mysterieuze stem vertelde van een afstand een verhaal van een kasteel dat verdwenen was in een moeras omdat er weer iemand zo nodig de vrouw van een ander af moest pakken. Wat er daarna gebeurde was onbeschrijfelijk (je moet erbij geweest zijn om het te geloven), vanuit de verte kwam er een licht op ons af en bescheen het moeras wat tussen ons en het licht was. We wisten helemaal niet dat we aan de rand van een moeras zaten.

Heel langzaam werd dat ene licht twee lichtjes en drie en vier en vijf, ik ben de tel kwijtgeraakt. Het licht verspreidde zich horizontaal aan de overkant van het moeras, het leek wel een spectaculair Russisch Ballet. Het waren de geesten uit het kasteel en ze kwamen steeds dichterbij. Pas toen ze heel dichtbij waren konden we zien wie er onder deze witte gewaden waren verstopt en…… we leefden nog lang en gelukkig. Oh ja, Saïd was het monster en had zich nog er ook voor verkleed. Na thuiskomst zochten veel jongelui het bed op en was het al snel rustig.

Zondag 11 maart
Vroeg op voor het ontbijt behalve voor drie personen uit het huisje van Aad die niet wakker werden gemaakt door enkele griezels. Uiteindelijk was toch iedereen op tijd voor het bunkerspel, een spel voor jong en oud waarbij ieder op zijn eigen tempo kaarten moest verzamelen en opdrachten moest uitvoeren. Het moet gezegd dat er hier en daar vals werd gespeeld maar dat had ook wel weer zijn charme.

Na afloop werd er terug gewandeld of gedribbeld naar de accommodatie en omdat ik achter de groep liep ontwaarde ik iets wat zich het hele weekend al ontwikkelde….. De eerste Mila-romance is een feit. Hand in hand en onafscheidelijk waren Daniël en Gonda, het gerucht gaat dat ze ook al gezoend hebben maar dat heeft de leiding gelukkig niet gezien…

Inmiddels was onze gasttrainster Karin de Nijs met Maaike, Kris, Amber en Waeoby gearriveerd. De lunch werd gebruikt en na het voorstellen en een intro over de training gingen de oudere Mila ’s zonder pupillen maar met Lotte Veldhoen naar het bos van Westerschouwen voor een training met veel aandacht voor techniek en loopscholing.

De zonovergoten middagtraining was leerzaam en relaxed (behalve voor Etienne).

Voor de ouderen onder ons, Karin (2.04/800m.)stamt nog uit het stenen tijdperk van de loopsport en liep in haar goede jaren met groten als Elly van Hulst en Olga Commandeur.

Tijdens de warming-up was het even rustig in het bos en spotte Saïd en ik een hert. We trachtten Herman z ’n aandacht te trekken die iets verderop stond die weer precies op tijd zijn camera in de aanslag had op het moment dat negen herten langs hem scheerden. Geweldig mooi!

Karin zijn we zeer erkentelijk voor het geven van de training die in prettige atmosfeer werd afgewerkt.

Teruggekomen was er nog de gezellige bekendmaking van de uitslagen van de quiz. Wat was iedereen enthousiast met het geven van de antwoorden! Robert had een geweldige prijs weten te regelen (een tocht met een zweefvliegtuig) waarvan ik blij ben dat ik die niet had gewonnen want dan hadden we toch een hoop toiletpapier tekort gekomen.

Nadat Ineke met het busje(je doet het toch maar weer) onze zooi was komen ophalen werd de thuisreis aangevangen. Voor dit Mila trainingskamp heb ik maar één woord over.

!PERFECT!

 

Groetjes Aad

Nieuws Overzicht