Energie Trainingskamp Wintelre

Fun- & Trainingsweekend Energie

 Het warmste weekend sinds 1994. Maar getraind moet er worden, we zijn tenslotte atleten. Zo togen 26 Energiekers van wie 1 op de fiets en 1 in de witte eend cabrio fileloos naar het Brabantse Wintelre (spreek uit: Wintrl) voor het langverwachte fun- en trainingsweekend (tweede editie). Terwijl we de verharde weg buiten Wintrl verlaten (hots knots, nóg een kuil) heet de energievlag op kampeerboerderij ’t Caves ons vanuit de verte welkom. We zijn er! Bier en rosé staan koud, de kamers met stapelbedden worden verdeeld.

Volleyballen, tafeltennis, badminton en voetbal, het kan allemaal voor het kamphuis. De Olympische Spelen zijn er niets bij. Gelukkig hebben we 10 paar sokken, een muts en handschoenen in de tas want zo stond het in de mail van kampleider Aad Vink- ook al storten de mussen dood van het dak. Erik heeft met de fiets onderweg een smak gemaakt en loopt daardoor niet heel makkelijk maar gelukkig kan hij wel eten. Als het gezelschap compleet is opent Aad, bijna geheel volgens het tijdschema, het weekend. Er is ruime keuze van salade en stokbrood tot paella en couscous. Iedereen heeft wat te eten meegebracht, al dan niet liefdevol bereid door ‘het vrouwtje’. Je zou er bijna van gaan boeren, he Esther? Na de maaltijd, genuttigd op het terras waarbij een gezonde concurrentie in decibellen ontstond tussen de tafels 1, 2 en 3, wandelen we over de zandweg naar een ven (Brabants voor meertje).

Wie bedacht heeft dat Brabantse nachten lang zijn, kent Energie nog niet. Met het kletsende geluid van pannendeksels, veel gegiebel en geklets, komen we de warme nacht door. Muggenmelk blijkt een must. Er is zelfs een atleet het eigen bed kwijt…

Na zo’n nacht die je alleen in films ziet is het fijn in de ochtend je slaaptekort te kunnen bestrijden met een lekkere kop koffie of thee, gezet door Nico. Die ook meteen heel lief de ontbijttafels heeft gedekt.

Er wordt ondertussen al geld op ingezet of nachtbraker Rob Otten ook ’s morgens een vent is… en ja hoor, net zo energiek als de avond ervoor gaat Rob ons na slechts luttele uren slaap voor in een warming up (hoezo warming?) op het grasveld. De training bestaat uit een leuk crossparcours in het bos dat trainers Aad en Erik hebben uitgezet. Het parcours heeft hier en daar diepe plassen maar zo vies als na de legendarische moddertraining van vorig jaar wordt niemand. Na de training volgen ontbijt (geen boter, geen suiker, dat is toch maar gif), douche en sport en spel rond het huis. Al snel staan we, in burger, klaar om naar Eersel te rijden voor de lunch. Gelukkig weet Aad de weg echt heel goed in één keer te vinden en rijden we, ondanks een opgebroken weg , in colonne het pittoreske Eersel binnen. De dames ontdekken dat je er goed kunt shoppen voor én na de lekkere lunch. Diverse nog heldere geesten bedenken dat waterijsjes wel lekker zijn dus na thuiskomst kunnen we afkoelen met peren- dan wel aarbeilollies. De middagduurloop wordt vanwege de tropische temperaturen een uur uitgesteld. We gaan diep.

Aad blijkt talent te hebben als pin-up. Diverse sexy prenten worden geschoten, dit alles uiteraard voor het zeer goede doel: Roparunteam de Energieladies. Zaterdagavond is de Hollandse avond, het ziet oranje rond de ruim voorziene bbq. Met dank aan Erik en Rob voor het bakken en Christien en Annet voor de inkoop. Rosé, bier en Offley port lopen goed. Dé topper op drankgebied is echter de roséport van Rosé (of was het nu: José?) Pijl. De kelen zijn kortom goed gesmeerd voor de karaoke. De andere kampeerders komen zelfs kijken. Jeroen wordt uitgeroepen tot beste zanger, Christien heeft gelukkig meer verstand van verzekeren en Tjeerd heeft geen problemen met het accent van Guus kom naar huus. De nacht is kort en, voor de buitenslapers, zelfs fris. Zondag begint met de discussie ‘eerst lopen of eerst eten’. Kamplèdert Vink kiest voor eerst gezamenlijk ontbijten. Wie niet wil rennen, kan na de broodjes, ei en yoghurtjes gaan wandelen. De renners doen een deels onverharde duurloop. In het bos is het prachtig en niet te warm onder de bomen. Inmiddels kent heel Wintrl nu ook de clubkreet ‘Fiets voor, zonder licht’.

We maken schoon, ruimen op. De overgebleven hamburgers maken we soldaat. De resterende snacks en drank gaan naar een goed doel. De zelf verzonnen beroepen? De nieuwe openingszinnen? En spannende gerechten als crème Boehlé? Die laten we in Wintrl. Beter.

Energie heeft letterlijk en figuurlijk flink wat stof doen opwaaien in het Brabantse. Het was warm, mooi en gezellig. Op naar volgend jaar.

 

Jeanette Royé

 

Foto’s

Nieuws Overzicht