Alhoewel ik pas voor de tweede keer in Heerenveen aan de start stond, heeft de wedstrijd voor mij toch een speciaal tintje. Hier vierde ik vorig jaar immers m’n comeback na een jaar afwezigheid in de wedstrijden en het was goed te merken dat ik ook het afgelopen jaar weer gegroeid ben, zowel fysiek als qua beleving. Het weer speelde ons wat beleving betreft ook flink in de kaart: het was warm, zonnig en er stond een strakke bries die voor wat verkoeling zorgde. Kortom, gisteren was zo’n dag waarvoor de triathlonsport uitgevonden is.

De start was vanaf een strandje, waarvandaan we in een niet al te diepe en lekker lauwe surfvijver officieel 1500 meter zwemmen voor de boeg hadden. Doordat ik als een van de laatsten de startkooi binnenkam, stond ik niet geheel vooraan en heb me dus maar via wat buitenwatertechnieken naar voren gewerkt in de eerste 100 meter. Ik kon direct mee in de voeten van de kopgroep en klokte tot m’n eigen verbazing een dikke 16 minuten toen ik uit het water kwam. Dat kan twee dingen betekenen: of ik heb een verbazingwekkende sprong gemaakt met m’n zwemmen in de afgelopen week, of het parcours was te kort. Ik hoop het eerste, maar vermoed het tweede.

Na een goeie wissel – als laatste van het groepje uit het water en als derde op de fiets – bleek dat dertig seconden voor ons uit snelste zwemmer Wim Korving reed. Hij kon in z’n eentje tot zo’n 25 kilometer stand houden tegen het achtervolgende groepje van een man of vier waarin ik ook reed. Door de hitte en de trainingen van de afgelopen dagen voelden m’n benen niet super aan, maar heb in het tweede deel toch maar aangezet om te testen hoe snel ik het gat van inmiddels 40 seconden kon dichten. In een minuut of tien zat ik bij Korving in het wiel en heb me daarna in zijn tempo naar de tweede wissel gereden om wat over te houden voor het lopen – m’n benen vonden die tempoversnelling namelijk niet zo fijn.

Korving was als eerste weg en klampte nog even aan toen ik ‘m passeerde. Het loopparcours, bestaande uit twee rondes van 5 km met een keerpunt, bleek ideaal om de wedstrijd te kunnen overzien. Na 2,5 km bleek dat Korving al wat was teruggevallen, maar dat uit de na ons wisselende groep een mij onbekend iemand er makkelijk en opvallend fris bij liep. Ik moest dus strak blijven doorlopen en timede na 7,5 km een voorsprong van zo’n 30 seconden, hetzelfde als de ronde daarvoor. Gerustgesteld door deze comfortabele buffer heb ik wat gas teruggenomen, tot ik een kilometer voor de streep achterom keek en zag dat Roeland Smits, zoals hij later bleek te heten, me tot op een meter of vijftig genaderd was. Ik heb toen nog even moeten doorlopen om me niet te laten verrassen, maar hield uiteindelijk 9 seconden over. M’n eindtijd van 1:52.47 was fors sneller dan m’n 1:56.33 van vorig jaar, waarbij aangetekend dat de condities dit jaar wat zwaarder waren, maar het zwemmen iets korter.

De volledige top-drie bij de heren zag er als volgt uit:

1. Bert Flier 1:52.47
2. Roeland Smits 1:52.56
3. Andries Koers 1:54.55

Nu twee weken lekker trainen; de volgende wedstrijd staat gepland op 11 juni (ik beslis deze week of dat Bodegraven of Nijeveen wordt).

Bert Flier