De eerste dag 100 meter sprint, hoog, kogelstoten en de 400 meter, vooral die laatste afstand spookt de hele dag door mijn kop. De gedachten gaan even terug naar mijn prille jeugd, de school, waar je af en toe eens een niet noemenswaardige atletiek training had. Afijn, rond 13.00 uur de start voor de 100 meter sprint, eerst een waanzinnige warming-up en dan voor het eerst van mijn leven in een startblok, is dat wel wijs? Tja, de rest doet het ook dus, ik laat mij niet kennen. Knal, het startschot, als een pijl stuw ik mijn 117 in een voorwaartse beweging, volle kracht vooruit. Op de ongeveer op de 60 meter kom ik tot ontdekking dat mijn geest veel harder wil dan mijn benen kunnen, de verzuring slaat toe. Om dit gevoel te onderdrukken maak ik een dolletje onderweg met mijn opponent Ron, maar weet toch een respectabele tijd van 14,8 op de klokken te zetten. Wilco met een vette seconde sneller rood aangelopen kop loopt ons nog sportief aan te moedigen, waar wel met in zijn achterhoofd zo die punten zijn binnen.

Het volgende onderdeel hoogspringen ga ik met goede moed tegemoet, want vroeger haalde ik met een schotse sprong 1,70 toch niet echt verkeerd. Ron, Ed, Peter en Wilco die trouwens tot hilariteit van het publiek de lat  als een stier aanviel haakte rond de geloof ik, 105 centimeter af. Tot mijn verbazing deed ik nog steeds mee, met de lat op een hoogte van 1 meter en 35 centimeter. Zo af en toe waande ik me in het Olympisch stadion, het uitzinnige publiek bleef maar applaudisseren, 130 centimeter da’s toch niet zo hoog? Dat ik in ieder geval geen hoogvlieger was bleek wel dat ik op 1 meter 35 centimeter hoogte moest uitstappen. Die 117 was wel erg pijnlijk op die lat. Wel even opmerken, dat ik niets met de schotse sprong deed, maar alles ruggelings erover, ik denk dan ook maar vandaar het applaus.

Zandhappen in de verspringbak. Op zo’n moment vraag je, je af wie het verzonnen heeft om op een witte balk af te zetten. Tjonge, dat was verrotte moeilijk, je loopt tijdens een wedstrijd dan wel tegen je kind te schreeuwen niet naar beneden kijken maar doe het zelf maar eens. Twee sprongen waagde ik mij eraan, want 117 kreeg na de landing een behoorlijke klap op z’n lijf. In ieder geval sloeg ik met 4,27 geen zandfiguur.

De kogel was het volgende onderdeel, nog nooit gedaan, maar toch verheugde ik mij erop. De eerste stoot duwde mijn 117 wonderwel een vette 9 meter en 72 centimeter. Zo die punten waren binnen. En wat schetste mijn verbazing, let op, na vier onderdelen stond ik dik aan kop, wie had dat verwacht. De illusie die bij mij ging leven was, ga ik winnen?

Later bleek dat dit een illusie was, want ik realiseerde me, de 400 meter komt eraan. Aan de start, in het blok de knal en ja hoor ervandoor als een speer. Het gekke was dat de tegenstanders op mij uitliepen in plaats van dat ik op hen inliep. Ik betrapte me erop dat dit hetzelfde probleem was als bij de 100 meter, mijn geest wilde dat ik veel harder ging dan mijn 117 kon bolwerken. In een tijd van 85 sec finishte ik en dood was ik. De klap op de vuurpijl, het aantal punten dat ik had verdiend, maar 28, als ik dat had geweten zou ik nooit zijn gestorven. Ron kreeg maar 25 punten voor zijn topprestatie en dat terwijl hij 5 meter voor mij finishte.

U begrijpt een glimlach toen ik dit zag kon ik natuurlijk niet onderdrukken.

Weg 1^e plaats ik stond nu nog maar derde, maar what the heck, het kon de pret van die dag niet meer drukken.

 Dag twee.
Met het bekende verdovende  middel alcohol, ik weet het, hartstikke ongezond, maar ik was uitgedroogd, ben ik de nacht doorgekomen. Op het programma staat estafette, discus, speer en de 1500 meter. Zal ik dat laatste onderdeel overleven. De eerste drie onderdelen maak ik me totaal geen zorgen over. Maar die 1500 met de 400 van die dag ervoor nog in mijn gedachten, ik scheet peentjes.

De estafette, volgorde van lopers André, Ed, Peter en Wilco.

Drie lanen bezet, laan 1 dames laan 2 senioren, laan 3 MASTERS. Op uw plaatsen, valse start hoe kan dat nauw. Ja, ik had klaar niet gehoord, dus overdoen. Een langs de baan staande supporter fluisterde mij vaderlijk toe, ik zal wel zeggen omhoog hoor. Knal, 117 wordt uit het blok geperst, ik hou de koppositie zeker 10 meter vast tot ik respectloos door zo’n jonge knaap fluitend met een grijns van oor tot oor wordt ingehaald. Al zal ik sterven maar ingehaald worden door een vrouw dat nooit, gas bij. De wissel tussen Ed en mij verliep niet geheel vlekkeloos, je kunt wel zeggen zo soepel als een natte krant, (dus voor de toekomst wordt dat oefenen). Ed had zijn sprintsnelheid op de 100 al laten zien dus ik dacht die staat de door mij opgebouwde voorsprong nooit niet af. Helaas kwam ik bedrogen uit toen ik zag dat na ongeveer 20 meter hij door een vrouw werd ingehaald, gênant voor ons sterke geslacht maar we moesten ze op dit onderdeel, als onze meerdere erkennen. Peter en ook Wilco konden dit verlies niet meer goedmaken. Jammer Ed, maar we nemen je niets kwalijk hoor. Dolblij waren we dat we de ronde binnen een minuut hadden afgelegd. Knap hé. 

Discus werpen, valt toch effe tegen dacht dat doe ik fluitend. Maar wat een onhandige schotel is dat. De eerste ging goed, uit stand en gecoacht door Jarno. Probeer straks een draai. Ik had de draai van dansles jaren geleden nog in gedachten, die van de jive. Zet de draai in op de maat van de muziek en blijf halverwege steken. Mijn overmoedig gedrag wordt onmiddellijk afgestraft door een luid gelach. Het gevoel dat ik even sta voor jan met de korte achternaam heb ik dan ook geheel aan mezelf te danken. Dan maar weer uit stand. Minder ver dan de eerste keer. Derde worp een adrenaline brul aaaaaaagh en nee hoor weer niet verder.

Speerwerpen, moet dan toch een makkie zijn. Een week of drie geleden in driedelig kostuum gooide ik de speer ruim 34 meter. Maar ja wel uitgerust. Helaas een teleurstellende 29,63 meter.

De 1500, nu ging het dan echt gebeuren. Alle mannen aan de start ongeveer 20 deelnemers. Ed had al gezegd ik ga mijn eigen tempo joggen. Dat sprak mij aan dus aanpikken bij Ed. Toen het startschot viel leek het of Ik stilstond, al die gekken voor me gingen er als een speer vandoor. Ik dacht nog ze zijn toch niet in de war met de sprint, want de 1500 is 3 volle ronden en 300 meter. Nee hoor ze waren echt niet in de war als dwazen schoten ze bij mij vandaan. Aanpikken bij Ed die had het toch over joggen, ik had bij joggen echt een heel ander tempo in mijn  in mijn hoofd. Wat hoor ik toch iedere keer voor een gebonk, is Ed dat. Nee het is mijn 117 wat  met enige regelmaat opgevangen wordt door mijn rechter en dan weer door mijn linkervoet. Goed blik op oneindig en mee in het zog. Na 400 meter moest ik echt lossen. Verstandig zijn André had Peter nog gezegd loop je eigen tempo. Kijk nog even om me heen en zie dat ik echt de hekkensluiter ben. En wat een publiek he, waanzinnig die aanmoedigingen. Ik heb ze dan ook alleen de eerste ronde gehoord daarna was het echt in eigen gedachten en hobbelen maar. Frustrerend die bordje die aangeven hoeveel ronden te gaan. Na twee en een halve ronde shit ik wordt gelapt. Elco Verschoor sprint mij voorbij, respect jonge, respect. En zo volgden er met een bik smile, nog meer zelfs KC from the left handed bowling crew, speert mij voorbij terwijl het mij toeroept “sorry André “. De bel voor de laatste ronde, als mensen dachten hij loopt een ereronde nee hoor, was echt nog met mijn 1500 bezig. De laatste 100 meter vol gas, kon ook niet anders, ik kon mijn waanzinnig publiek natuurlijk niet teleurstellen. En einde oefening de eindstreep gehaald in een toptijd van 7.46.7. Handen omhoog als een ware kampioen zat er niet meer in ik was gesloopt. Onmiddellijk zette ik de cooling down in naar de kantine waar ik neerzeeg op een stoel en een heerlijk koud biertje verorberde. Tijden het drinken van dit biertje kreeg ik het lumineuze idee. Volgend jaar daag ik alle jeugdtrainers en ouders van de atleten uit, dat wordt een feest.

Ik kijk terug op een bijzonder geslaagd weekend, bedank hierbij alle deelnemende atleten, supporters, vrijwilligers en Spirit die ervoor zorgden dat dit weekend een succes werd.

Sportieve groeten,

André Klomp