Precies een week voor het overlijden van Ary zocht ik hem op in Sommelsdijk. Daar verbleef hij toen net twee weken. Ik vond hem in de gemeenschapsruimte, zittend aan tafel met het hoofd op de borst. “Dag Ary.”

Hij werd wakker, was blij om me te zien maar toen ik naast hem ging zitten, bleef hij uit het raam kijken. In het raamkozijn lag een dik sportboek met de naam van Mart Smeets.

“Kan je dat nog lezen Ary?”, vroeg ik om maar wat te zeggen.

Het bleef stil. Hij nam de tijd en ik hield verder mijn mond. Na een tijd, een lange tijd draaide hij zijn hoofd naar me toe en zei: “Jij niet dan?”
Ha, de Ary zoals ik hem ontmoette, ergens in 1984, 85, was er nog.

We waren triatlon verslaafd. We zagen elkaar zwemmend in het Waaltje of het zwembad in Rhoon, spraken woensdagmiddag om 2 uur af bij de Heinenoordtunnel voor een rondje Hoekse Waard, liepen dinsdag en donderdag bij de club, maakten zaterdag een grote fietstocht als er geen triatlon was en op zondagochtend om negen uur verzamelde een groepje lopers zich bij de Sportlaan in Heerjansdam. Truus mocht de eerste kilometers maar zodra ze afhaakte werd het tempo wat opgevoerd. “Bush HIER.”

Op de terugweg werd het vaak een wedstrijd. We liepen zo hard dat Bush, toch een hazewindhond, na een paar jaar werd ingeruild voor Fleur.

Ary ging op sponsorjacht en haalde via een opticien een groot Frans brillenmerk binnen en later een grote verzekeraar. Dat werk was hem op het lijf geschreven, maar hij greep ook wel eens mis. Een plaatselijke ondernemer wilde misschien wel wat doen, maar kon Ary hem uitleggen waarom hij de rijkste man van Heerjansdam moest sponsoren?

In 1989 beleefden we ons roemrijkste jaar. Natuurlijk deden we allemaal mee met de hele triatlon in Almere. Het werd voor ons een goede dag. Ary werd van onze groep laatste. Daar had ik geluk mee want ik zat maar twee minuten voor hem, maar Ger Bosman en Ary, beiden net 50 geworden, behaalden de eerste en tweede plaats in deze categorie. We vonden het een wereldprestatie.

Volgend jaar bestaat de atletiekvereniging Energie in Barendrecht 60 jaar en toen ik 36 jaar geleden lid werd, was Ary al erelid. Hij was niet een van de mannen van het allereerste uur, maar samen met wel drie Moermannen een van de mensen die de club op de kaart hebben gezet. Ik laat Teun Moerman even aan het woord:

Denk ik aan Ary, dan zie ik voor me de zolderkamer van Truus en hem, in Heerjansdam. Daar werd op 5 april 1969 het succes gevierd van de op die dag gehouden 1e Nationale Oude Maasloop. Op Rhoons grondgebied nog wel. Dit succes kwam niet uit de luchtvallen. Daar ging een grote mate van organiseren en regelen aan vooraf. En niet te vergeten: pionieren. Immers, we waren met weinigen (de commissie bestond uit 5 leden) en nog zonder noemenswaardige ervaring in het organiseren van een massa-in-beweging over een kilometers lang parcours. Barendrechtse nuchterheid, boerenverstand en een grote mate van enthousiasme en inzet was nodig. Teruglezend in het clubblad (3e jaargang, 1e editie) wordt duidelijk welke taken door wie moesten worden ondernomen en wanneer behaald. Ary kreeg, samen met voorzitter Dick Moerman, de rol voor “Van Alles Wat”. Ary was deze rol op het lijf geschreven. Als één van de eerste resultaten had hij een sponsor gevonden en had al snel daarna een radio- en een jurywagen geregeld. Dit was slechts het begin…

Ary heeft zich ook in latere jaren vol voor C.A.V. Energie inzet. Hij was innovatief, bezat overredingskracht en wist anderen te winnen voor de goede zaak. Hij was een ondernemend type, die –eerlijk is eerlijk – soms iets moest worden afgeremd. Blijvend is de Grote Waardering voor alles wat hij voor de vereniging heeft betekent.

Dank je wel Ary. Rust zacht.

In 1974 waren er 50 leden en pas in 1976 werd de sintelbaan geopend, samen met onze eerste kantine. Tien jaar geleden bij het 50 jarig bestaan van de club werd er een gedenkboekje samengesteld. Ik lees hier een stukje uit voor waar een van de eerste voorzitters, Henk Nugteren I, aan het woord is.

Samen met Ary Koedoot vormde ik een speciaal team. We waren aan elkaar gewaagd en vulden elkaar voortreffelijk aan. Heerlijk om aan terug te denken.

Als er iets niet naar ons zin ging met de gemeente en dat kwam nog wel eens voor… haha, stapte Ary het gemeentehuis in en maakte op de Ary Koedoot manier duidelijk wat hem en dus ons niet zinde.

Daarna werd ik opgebeld door de burgemeester Hofwegen of door een van de wethouders, Matthijssen en Den Otter, of dat ik eens langs wilde komen, want wat die Ary Koedoot er weer allemaal uitgegooid had.

Natuurlijk ging ik er dan heen en suste de boel, uiteraard zonder Ary af te vallen. Het was dan weer koek en ei, maar ze, de gemeente dus, wist precies wat we wilden. We kregen dan ook veel voor elkaar. Onze secretaris zei eens tegen ons: “Jullie durven ook alles he!”

Tot slot laat ik Rens Hoogvliet even aan het woord. Rens was vanaf 1958 al lid van TENACO een atletiekvereniging in Rotterdam en in 1964 hielp deze vereniging met het organiseren van een tienkamp op een grasveldje aan de Ziedewij. Het werd de start van onze vereniging. In 1968 werd Rens, op voorspraak van Ary trainer bij Energie. Dat zou hij meer dan 40 blijven. Hij zei:

“Ary deed waterpolo bij ZPB en kon ook goed lopen maar nog beter kon hij organiseren en mensen enthousiast maken, opjutten om een handje te helpen. Haast wekelijks liep hij binnen bij burgemeester en wethouders en laten we eerlijk zijn; zonder Ary hadden we in Barendrecht vast niet zo snel een plek, een sintelbaan, een clubhuis en later een prachtig sportcomplex gehad.”

Momenteel telt onze vereniging meer dan 900 leden en slechts een enkeling weet nog van Ary Koedoot. Een dame uit mijn loopgroep reageerde met “Zoveel herinneringen als jonge atlete aan “Meneer Ary.”

Meneer Ary, mede namens al die leden die je niet kennen: “Hartelijk dank dat je er was met al jouw Energie.”